Het leven in Su(riname)

Heeeeeeee everybody!

Zoals als vele van jullie al van mij gehoord hebben bevalt het leven mij hier heel goed. Niet zooo goed dat ik hier wil blijven maak jullie maar geen zorgen haha. Het weer is heerlijk ik denk iedere dag gemiddeld wel zo een 35graden, ook al klagen we hier ook wel eens dat het te heet is. (Nooit gedacht dat ik ooit zou zeggen dat het te heet zou zijn, maar het is gebeurd). Ik vind het heerlijk om zo de deur uit te stappen zonder dat je hoeft na te denken over welke sjaal je om moet doen en of je lange dikke trui niet onder je jas vandaan komt of dat je überhaupt je jas nog dicht krijgen. Hier denk ik eerder aan hmm welke jurkje/broekje zal ik nu eens aan doen om mijn gebruinde (paardrij) kuiten eens te laten zien. Al zit ik er soms ook wel een over te denken wat nou als ik een boerka aan zou hebben. Zou het toeteren van de auto's en psssttt van de mannen dan een keertje ophouden. Het is echt niet te geloven hoe vaak dit gebeurt. En dit zijn vaak niet de lekkere hot boys, maar denk maar aan figuren die thuis een gezin hebben of zelfs politie agenten die hun ronde maken in de wijk. Af en toe denk zal ik gewoon eens zeggen houop of bemoei je lekker met de kont van je eigen vrouw of vriendin. Maar dan hou ik me maar weer in om te voorkomen dat ik uitgescholden wordt voor andere minder leuke dingen. Ik probeer het maar gewoon te negeren, één ding je zelfvertrouwen krijgt hier wel een boost van voor 1week, want daarna ben je het al weer zat hoor haha. 

Wat mij is opgevallen dat de mensen hier echt buiten leven. Bij veel huizen zie je onder een soort afdak allerlei hangmatten en stoelen staan waar de mensen chille. Je moet het eigenlijk zien als een huiskamer alleen dan niet binnen. En niet te vergeten de ventilators, zonder dat ding had ik de huiskamer binnen niet overleefd denk ik. Ondanks ik de warmte erg lekker vind, trek ik me toch vaak binnen terug, languit op de bank met de ventilator op turbo. Dan is het buiten echt te warm echt vies. Soms is het zelfs zo erg dat we ons terug trekken op onze kamer met airco en als we er dan toch zijn kunnen we net zo goed onze ogen even sluiten toch? Want ik heb toch wel een klein beetje begrip voor de langzaamheid in dit land, soms wordt je echt tegen gehouden door de warmte je wordt er zo moe van. Maar dit is natuurlijk geen excuus om uren te laat te komen ofso hoor, daar heb ik nog steeds geen begrip voor. 
Alle huizen of eigenlijk bijna alle huizen zijn beveiligd met een hek en een hangslot (ik vraag me af voor hoeveel veiligheid dit zorgt want je kan er makkelijk overheen) maar ik denk dat het om het idee gaat. En daarbij als je toch bedenkt om over het beveiligingshek te klimmen dan heb je grote kans dat je gebeten wordt door een hond. Ik denk dat bijna iedere Surinamer minimaal 1 hond heeft van vuilnisbakken ras tot een rotweiler. Sommige mensen hebben er wel  5!  Ik heb mij laten vertellen dat de honden hier niet zo vriendelijk zijn zoals de huisdier hondjes in Nederland. Dat wilde ik eerst niet zo geloven tot dat ik op een ochtend van huis vertrok richting me stage en het hek van de overburen nog openstond. Ik denk dat ik nog nooit zo snel in een karate houding met me tas in me handen naar stage ben gelopen, wat een kreng was dat..
Wat ik begrepen heb worden de honden hier echt gezien als waakhonden, het is bijvoorbeeld niet te bedoeling dat ze bij je binnen komen laat staan dat je me ze kroelt op de bank. Vele mensen vinden hondenvoer ook te duur, daarom krijgen ze de resten van het eten wat over is. Het is ook niet normaal hoeveel straat honden er hier zijn, je hoeft hier niet bang te zijn dat je alleen over straat gaat. En bij sommige hondjes die je ziet breekt je hart dan zou je hem zou graag vast willen houden en een beetje liefde willen geven..maarja.

Verder probeer ik hier zoveel mogelijk te genieten en zoveel mogelijk mooie herinneren te maken. De kindjes van het Parelhuis zorgen ook veel leuke herinneringen, ook al worden ze nu steeds brutaler en luisteren ze steeds minder goed naar dan als in het begin haha. Zo lief en rustig ze in het begin tegen me waren zo druk, chaotisch en heftig zijn ze nu. Maar goed hoort erbij en je leert er weer van, net zoals je geduld die zeer regelmatig getest wordt haha. Maar ze blijven allemaal even lief hoor en ga ze hoe dan ook super erg missen als ik klaar ben met mijn stage. 

Over een aantal weken verhuizen we voor 3 weken naar een ander huisje, omdat deze woning al gereserveerd was voor die periode. We zijn er al even langs gereden met de auto en de buitenkant ziet er prima uit, nu de binnen kant nog. 
Het huisje is misschien 5 á 7 min verder dan ons huis nu. Dit huis is voor mij op dit moment op 5 min loop afstand en dat andere huisje is straks voor mies op 5 min loop afstand. Na die drie weken verhuizen we weer terug naar dit huis alleen dan in de beneden woning. 

Ik hoop dat het met iedereen goed gaat in het verre en wat koudere Nederland en ik hoop dat jullie me niet al te veel missen haha! Ojaa en trouwens de kinderen vinden de kleurboeken en speelboekjes die ik had meegenomen vanuit Nederland super leuk ze spelen er graag mee. Ondertussen ben ik nog aan het bedenken wat ik wil gaan doen met het overige donatie geld waarmee jullie me mee geholpen hebben. Ik wil zowiezo een deel gaan uitgegeven aan het medische deel (denk hierbij aan, handschoenen, verbandschaar, voorraad qua verbandmaterialen, nieuwe medicatie uitgeef bladen zodat het op de juiste manier gegeven kan worden etc.). Ik zou graag nog iets leuks en blijvend willen schenken aan de kinderen, dus alle ideeën zijn welkom :). 

Dikkekus voor iedereen

Mijn excuses voor mijn spelfouten tussen door maar door mijn enthousiasme kijk ik er af en toe overheen!